Το παξιμάδι, ως απλό αρτοσκεύασμα, δημιουργήθηκε από τον Πάξαμο την ύστερη ελληνιστική εποχή (2ος αι. π.Χ.). Παρασκευάζεται με το ζύμωμα ψωμιού από σιτάρι ή κριθάρι με προζύμι και ψήνεται σε φραντζόλες χαραγμένες σε χοντρά κομμάτια.
Οι φραντζόλες χωρίζονται στα κομμάτια που είναι χαραγμένες και επανατοποθετούνται στο φούρνο για λίγο μέχρι να ξεραθούν. Το παξιμάδι φυλάσσεται για πολύ καιρό και καταναλώνεται εφόσον τοποθετηθεί για λίγο σε νερό, ανοίγεται στη μέση, περιχύνεται με λάδι και καλύπτεται με τριμμένη φρέσκια ντομάτα, τρίμματα τυριού, ελιές, ρίγανη και κρεμμύδι. Στα Φιλιατρά εντοπίζεται με την ονομασία Τοματέλι ενώ στη Μάνη τα ονόμαζαν Χαλία, και κάλυπτε τις ανάγκες τους όταν το ψωμί είχε έλλειψη.
ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΗ ΑΞΙΑ
Τα σιτηρά (σιτάρι, κριθάρι) που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή του μανιάτικου παξιμαδιού περιέχουν σύνθετους υδατάνθρακες (π.χ. άμυλο) και είναι πλούσια σε βιταμίνες και φυτικές ίνες. Τα άνωθεν δημητριακά περιέχουν αυξημένο ποσοστό διαλυτών φυτικών ινών όπως η β-γλυκάνη, η οποία συμβάλλει στη μείωση των επιπέδων της LDL (‘’κακής’’) χοληστερόλης στην κυκλοφορία του αίματος.
Βιβλιογραφία
- Foodbites eu, inspiration, knowledge and taste, http://www.foodbites.eu/, τελευταία προσπέλαση 18/2/2013
- Lakonikaproionta.gr, http://www.lakonika-proionta.gr/index.php?option=com_virtuemart&page=shop.browse&category_id=129&Itemid=2&vmcchk=1&Itemid=2
- Πτυχιακή μελέτη, <<Σύσταση και θρεπτική αξία ιδιοσκευασμάτων τροφίμων>> Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, 18/2/2013 http://estia.hua.gr:8080/dspace/bitstream/123456789/723/1/apeiranthitou.pdf
